Sultanatu de Bijapur

← Imperiu vijayanagara Sultanatu de Bijapur (de 1490 a 1686)
sultanatu
Alministración
Capital	Bijapur Vijayapura
Xeografía
Coordenaes	16°50′N 75°43′E / 16.83°N 75.71°E / 16.83; 75.71
Llendaba con	Sultanato de Ahmednagar (es) , Sultanato de Bidar (es) y dinastía Qutb Shahi (es)

El sultanatu de Bijapur foi un estáu asitiáu nel sur de la India, na zona occidental de la rexón de Deccan ente 1490 y 1686, creáu y gobernáu pola dinastía de Adil Shahi o Adilshahi. El territoriu del Sultanatu formara parte del sultanatu Bahmani antes del so cayente y posterior colapsu mientres el postreru cuartu del sieglu XV. El sultanatu de Bijapur foi absorbíu pol Imperiu Mogol el 12 de setiembre de 1686 en siendo conquistáu pol emperador Aurangzeb.^[1]

El fundador de la dinastía, Yusuf Adil Shah (1490–1510), foi nomáu gobernador Bahmani de la provincia, antes de crear un estáu de Bijapur independiente de-facto. Yusuf y el so fíu Ismail, usaron davezu'l títulu de Adil Khan, que significa 'Xefe' en mogol y que, en persa, confería un estatus inferior al de 'Shah'. Namái mientres el gobiernu del nietu de Yusuf Ibrahim Adil Shah I (1534–1558), xeneralizóse l'usu del títulu de Adil Shah.

Les fronteres de Sultanatu evolucionaron considerablemente a lo llargo del tiempu. La frontera norte permaneció relativamente estable frente a los sos vecinos de Maharastra meridional y Karnataka. El sultanatu espandir escontra'l sur, primero cola conquista de Raichur Doab en ganando al Imperiu Vijayanagara na batalla de Talikota en 1565. Campañes posteriores, especialmente les realizaes mientres el reináu de Mohammed Adil Shah (1627–1657), estendieron les fronteres formales de Bijapur y la so autoridá nominal hasta Bangalore. Binjapur llindaba al este col estáu portugués de Goa y al este col sultanatu de Golconda, gobernáu pola dinastía Qutb Shahi.

Bijapur, l'antigua capital provincial, caltuvo la so condición mientres la esistencia del Sultanatu. Tres unes modestes actuaciones iniciales Ibrahim Adil Shah I (1534–1558) y Ali Adil Shah I (1558–1580) remocicaron Bijapur, construyendo la ciudadela y les muralles, la mezquita de los vienres, palaciu real ya infraestructures pal suministru d'agua. Los sos socesores Ibrahim Adil Shah II (1580–1627), Mohammed Adil Shah (1627–1657) y Ali Adil Shah II (1657–1672) edificaron nuevos palacios, mezquites, mausoleos y otres estructures, consideraos unos de los más delicaos exemplos d'arquiteutura Indo-Islámica y de los sultanatos del Decán.

Bijapur sufrió la inestabilidá y los conflictos aniciaos pol colapsu del Imperiu Bahmani. Guerres constantes, tantu col Imperiu Vijayanagara como col restu de sultanatos del Decán llindaron el desenvolvimientu del estáu hasta que tolos sultanatos aliar pa ganar a Vijayanagara na batalla de Talikota en 1565. Bijapur se anexonó el vecín sultanatu de Bidar en 1619. L'Imperiu portugués primía sobre Goa, el mayor puertu del territoriu hasta conquistalo finalmente mientres el reináu de Ibrahim II. El Sultanatu esfrutó dende entós d'una relativa estabilidá, anque resultó afeutáu pola revuelta de `Shivaji, que'l so padre taba al serviciu de Mohammed Adil Shah. Shivaji fundó un estáu independiente qu'acabaría convirtiéndose nel Imperiu Maratha, unu de los mayores imperios de la India xustu antes de la conquista británica. La mayor amenaza pa la seguridá de Bijapur a partir de finales del sieglu XVI foi la espansión mongola en Deccan. Anque fueron los mogoles los que finalmente destruyeron el Adilshahi, foi la revuelta de Shivaji la que debilitara les sos estructures. Dellos pactos y trataos impunxeron la suzeranía mogola en Bijapur, hasta la reconocencia formal del dominiu mongol en 1636. Les esixencies de los señores mogoles acabaron provocando l'anexón definitiva de Bijapur en 1686.

1. ↑ The Peacock Throne by Waldemar Hansen. ISBN 978-81-208-0225-4. Page 468.